|
|
|
KUL YANMASIN
Hor görme, Rahman’ın kudreti kulda
Kul yanmasın Sefil Selîmi yansın
Her maharet mevcut el oğlu elde
El yanmasın Sefil Selîmi yansın
Nefesler olmasa inler mi neyler
Parmaklar olmazsa el yalnız neyler
Herkesi yan yana tatlı dil eyler
Dil yanmasın Sefil Selîmi yansın
Yolcuları menziline yetirir
Hasreti hasrete karşı getirir
Belki bir âşığı dosta götürür
Yol yanmasın Sefil Selîmi yansın
Yolcuyu bitmeyen yol inletiyor
Arıyı yaptığı bal inletiyor
Sazı birkaç tane tel inletiyor
Tel yanmasın Sefil Selîmi yansın
Halıya kilime nakış vurulur
Dokuyanlar emek verir yorulur
Gün gelir ki yar altına serilir
Çul yanmasın Sefil Selîmi yansın
Yere atma tepelenir ezilir
Kıymeti zay’olur rengi bozulur
Bir yazmaya, bir odaya dizilir
Pul yanmasın Sefil Selîmi yansın
Ağaçlar dikilir bir orman olur
Herkes bir ev yapar bir derman olur
Kuşlar acı çeker yuvasız kalır
Dal yanmasın Sefil Selîmi yansın
Benden başkasının elemi mi var
Gönül dağlarından eksik olmaz kar
Bağlar çirkin kalır bülbül etmez zar
Gül yanmasın Sefil Selîmi yansın
Baş ayağa bağlı, ayak da başa
İncitme kimseyi yaşa hoş yaşa
Çok güzel yakışır kirpiğe kaşa
Kıl yanmasın Sefil Selîmi yansın
Ey Sefil Selîmi acı her cana
Yakıp ta kimseyi düşme isyana
Yanan bir şey fayda vermez insana
Gel yanmasın Sefil Selîmi yansın
Sefil Selimi
|
|
|
|
|
|
|
|
sitene ekle
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|